آموزش مبانی برنامه نویسی - انواع داده

بیایید درباره یک مفهوم بسیار ساده اما بسیار مهم که در تقریباً تمام زبان‌های برنامه‌نویسی وجود دارد، یعنی انواع داده صحبت کنیم. همانطور که نامش نشان می‌دهد، نوع داده نوعی از داده است که می‌توانید از آن در برنامه کامپیوتری خود استفاده کنید. می‌تواند عددی، الفبایی، اعشاری و غیره باشد.

بیایید پردازش کامپیوتری را کنار بگذاریم و به عنوان مثالی آسان دو عدد صحیح ۱۰ و ۲۰ را با هم جمع کنیم که به سادگی به شکل زیر انجام می‌شود −

10 + 20

بیایید مسئله دیگری را در نظر بگیریم که در آن می‌خواهیم دو عدد اعشاری ۱۰.۵۰ و ۲۰.۵۰ را با هم جمع کنیم که به شکل زیر نوشته می‌شود −

10.50 + 20.50

دو مثال فوق بسیار ساده بودند. حالا بیایید مثال دیگری در نظر بگیریم که در آن می‌خواهیم اطلاعات دانشجویان را در یک دفترچه یادداشت ثبت کنیم. در اینجا می‌خواهیم اطلاعات زیر را ثبت کنیم −

Name:
Class:
Section:
Age:
Gender:

حالا بیایید یک رکورد دانشجو را براساس نیازهای داده شده ثبت کنیم −

Name: Reza
Class: 6th
Section: J
Age: 13
Gender: M

مثال اول با اعداد صحیح سروکار داشت، مثال دوم دو عدد اعشاری را با یکدیگر جمع کرد، در حالی که مثال سوم با ترکیبی از داده‌های مختلف سروکار داشت. بیایید آن را به صورت زیر بنویسیم −

• نام دانشجو "رضا" یک توالی از کاراکترهاست که همچنین به عنوان یک رشته شناخته می‌شود.

• کلاس دانشجو "ششم" با ترکیبی از یک عدد صحیح و یک رشته دو کاراکتری نمایش داده شده است. چنین ترکیبی به صورت حروف و اعداد (Alphanumeric) نامیده می‌شود.

• بخش دانشجو توسط یک کاراکتر واحد که 'ج' است نمایش داده شده است.

• سن دانشجو با یک عدد صحیح که 13 است نمایش داده شده است.

• جنسیت دانشجو با یک کاراکتر واحد که 'M' است نمایش داده شده است.

به این ترتیب، متوجه شدیم که در زندگی روزمره خود با انواع مختلفی از داده‌ها مانند رشته‌ها، کاراکترها، اعداد صحیح و اعداد اعشاری (اعداد اعشاری) سروکار داریم.

بطور مشابه، وقتی برنامه‌ای را برای پردازش انواع مختلف داده‌ها می‌نویسیم، باید نوع داده را به طور واضح مشخص کنیم؛ در غیر این صورت کامپیوتر نمی‌تواند درک کند که چگونه عملیات‌های مختلفی روی آن داده مشخص انجام شود. زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف از کلمات کلیدی مختلفی برای مشخص کردن انواع داده استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، زبان‌های برنامه‌نویسی C و جاوا از int برای مشخص کردن داده صحیح (integer) استفاده می‌کنند، در حالی که char نوع داده کاراکتر (character) را مشخص می‌کند.

درس های بعدی به شما نشان خواهند داد که چگونه در موقعیت‌های مختلف از انواع داده‌های مختلف استفاده کنید. برای الان، بیایید نوع داده‌های مهم موجود در زبان‌های C، جاوا و پایتون و کلمات کلیدی که برای مشخص کردن این نوع داده‌ها استفاده می‌کنیم، را بررسی کنیم.

انواع داده‌ای C و جاوا

زبان‌های C و جاوا تقریباً همان مجموعه‌ای از انواع داده‌ای را پشتیبانی می‌کنند، با این حال جاوا انواع داده‌ای اضافی را نیز پشتیبانی می‌کند. اکنون، ما چندین نوع داده مشترکی که توسط هر دو زبان برنامه‌نویسی پشتیبانی می‌شود را بررسی می‌کنیم −

این نوع داده ها به عنوان نوع داده اصلی شناخته می‌شوند و می‌توانید از این نوع داده‌ها برای ساخت نوع داده های پیچیده تر استفاده کنید، که به نوع داده کاربردی معروفند. به عنوان مثال، یک رشته یک دنباله از حروف است.

نوع داده‌های پایتون

پایتون پنج نوع داده استاندارد دارد، اما این زبان برنامه‌نویسی از هیچ کلید واژه‌ای برای مشخص کردن نوع داده خاصی استفاده نمی‌کند. به جای آن، پایتون هوشمندانه می‌تواند نوع داده داده شده را به صورت خودکار درک کند.

• اعداد
• رشته (کاراکترها)
• لیست
• تاپل (Tuple)
• دیکشنری

در اینجا، "اعداد" شامل تمام انواع اعداد می باشد و "رشته" یک دنباله از کاراکترها با طول یک یا چند کاراکتر را نشان می‌دهد. به توضیح مختصر این دو نوع داده بسنده می کنیم و از لیست، تاپل و دیکشنری که انواع پیشرفته‌تری در پایتون هستند، فعلا چشم‌پوشی کنیم.