آموزش سیستم مدیریت پایگاه داده - معماری

طراحی یک سامانه مدیریت پایگاه داده (DBMS) بستگی به معماری آن دارد. معماری می‌تواند متمرکز (مرکزی) یا متمایز شده (غیرمتمرکز) یا سلسله مراتبی باشد. معماری یک DBMS می‌تواند به عنوان یک معماری تک لایه یا چند لایه در نظر گرفته شود. یک معماری n-لایه، سیستم کل را به ماژول‌های مرتبط اما مستقل تقسیم می‌کند که می‌توانند به طور مستقل تغییر، تغییر شکل، تغییر کنند یا جایگزین شوند.

در معماری تک لایه 1، DBMS تنها موجودیتی است که کاربر مستقیماً  از آن استفاده می‌کند. هر تغییری که  انجام می‌شود، مستقیماً بر روی DBMS اعماال  می‌شود. این معماری ابزارهای مفیدی برای کاربران نهایی فراهم نمی‌کند. طراحان پایگاه داده و برنامه‌نویسان به طور معمول ترجیح می‌دهند از معماری تک لایه استفاده کنند.

اگر معماری 2 لایه باشد، باید برنامه‌ای وجود داشته باشد که از طریق آن به DBMS دسترسی پیدا کند. برنامه‌نویسان از معماری 2 لایه استفاده می‌کنند که از طریق یک برنامه به DBMS دسترسی می‌یابند. در اینجا، لایه برنامه کاملاً مستقل از پایگاه داده ، از لحاظ عملکرد، طراحی و برنامه‌نویسی است.

معماری 3 لایه

معماری 3 لایه لایه‌های مختلف خود را از یکدیگر بر اساس پیچیدگی کاربران و نحوه استفاده آن‌ها از داده‌ها در پایگاه داده جدا می‌کند. این معماری پرکاربردترین معماری برای طراحی یک DBMS است.

• لایه پایگاه داده (داده) - در این لایه، پایگاه داده همراه با زبان‌های پردازش پرسش قرار دارد. ما همچنین روابطی را که داده‌ها و محدودیت‌های آن‌ها را تعریف می‌کنند، در این سطح داریم.

• لایه برنامه (وسط) - در این لایه، سرور برنامه و برنامه‌هایی که به پایگاه داده دسترسی دارند، قرار دارند. برای کاربر، این لایه برنامه نمایی از پایگاه داده ارائه می‌دهد. کاربران نهایی از وجود پایگاه داده فراتر از برنامه اطلاعی ندارند. از سوی دیگر، لایه پایگاه داده از هیچ کاربر دیگری خارج از لایه برنامه آگاه نیست. بنابراین، لایه برنامه در وسط قرار گرفته و به عنوان واسطه‌ای بین کاربر نهایی و پایگاه داده عمل می‌کند.

• لایه کاربر (ارائه) - کاربران نهایی در این لایه فعالیت می‌کنند و در مورد وجود پایگاه داده فراتر از این لایه هیچ اطلاعی ندارند. در این لایه، می‌توان تعدادی نمایش مختلف از پایگاه داده را توسط برنامه فراهم کرد. همه نمایش‌ها توسط برنامه‌هایی تولید می‌شوند که در لایه برنامه قرار دارند.

معماری چندلایه‌ای پایگاه داده قابل تغییر است  زیرا تقریباً تمام اجزای آن مستقل هستند و می‌توانند به طور مستقل تغییر کنند.